laf
(laf)
ad 1. parole dişil Lafını bilerek söyler. Il pense chaque parole qui sort de sa bouche. 2. conversation dişil parole dişil lafını kesmek couper la parole de qqn parler beaucoup; papoter Komşumla marketin önünde lafa daldım. Avec mon voisin je suis resté à papoter devant l'épicerie. 3. parole vaine eril Artık laflar fayda etmiyor. Désormais les paroles sont vaines. a. interpeller Toplantıda hatası olanlara laf attı. Il a interpellé ceux qui commettaient des erreurs lors de la réunion.
b. harceler sexuellement Kız kendisine laf atanları ağabeyine şikâyet etti. La fille s'est plainte auprès de son frère aîné de ceux qui la harcelaient sexuellement.
4. commérage eril Komşunun lafını ediyorlar. Ils font du commérage à propos du voisin. jaser ; médire Kadın hakkında laf çıktı. On jase à propos de cette femme.
laf
ünlem ce ne sont que des mots ! Bütün borcunu ödeyecekmiş, laf! Il rembourserait toutes ses dettes; ce ne sont que des mots !
