bin-

bin-

(bin'-)
fiil nesnesiz -e hâli biner (bi'neɾ)

1. taşıta yerleşmek monter arabaya binmek monter dans une voiture

2. motorsuz araç kullanmak monter ata binmek monter à cheval

3. üstüste sıkışmak s'empiler üst üste binen kitaplar des livres qui s'empilent

Kernerman English Multilingual Dictionary © 2006-2013 K Dictionaries Ltd.