karala-

karala-

(kaɾaɫa'-)
fiil geçişli -i hâli karalar (kaɾa'ɫaɾ)

1. gribouiller ; taguer Bebek defteri karalıyor. Le bébé gribouille sur le cahier.

2. biffer ; barrer Beğenmediği satırları karaladı. Il a biffé les lignes qu'il n'a pas aimées.

3. esquisser Bir öykü karalıyor. Il travaille sur l'esquisse d'une nouvelle.

4. prendre des notes Hocanın anlattıklarını karalıyor. Il prend des notes au cours du professeur.

5. mecaz calomnier Çocuğu niye karalıyorlar anlamıyorum. Pourquoi calomnie­t­on cet enfant, je ne comprends pas!