topaç
top (to'paʧ)
ad topacı (topa'ʤɯ) 1. tek eksenli döner oyuncak
toupie dişil topaç döndürmek jouer à la toupie 2. muslukçuluk aksamı
toupie dişil Borunun ağzını topaçla genişletti. Il a élargi le bord du tuyau à l'aide d'une toupie. 3. kürek tutucu poignée d'aviron dişil Küreği topacından tuttu. Il a saisi l'aviron par la poignée.
Kernerman English Multilingual Dictionary © 2006-2013 K Dictionaries Ltd.